خاطرات راهیان نور ( قسمت پنجم )

سلام دوستان عزیز....

صبح از خواب بیدار شدم و صبونه رو دم پادگان دادیم ب اتوبوس ها و رفتن اونا ب سمت شهدای هویزه.....

آشپزخونه گفت ک ساعت 10.30 غذا حاضره منم رفتم استراحت کردم بخاطر بعضی از مسائل.....

متاسفانه خواهران ک فیلم برسلی رو دیده بودن و داشتن تو خوابگاه هاشون تمرین میکردن دس ی پاشون اوشکونماخ کرده و خورده بود ب شیشه درب ورودی ک سر همین مارو ول نمیکردن تا از پادگان بزنیم بیرون..... ساعت 11 زدیم بیرون هرچی گاز میدادیم نمیرسیدیم ب بچه ها نمدونم چرا.....

برادر فرمانده هم گوشی هارو ب اسهال در آورده بود و هی پشت سر هم زنگ میزد ک کجائید.....

بلاخره کاروان رو راهی کرده بود از مقر شهدای هویزه بسمت طلائیه..... وسط راه رسیدم بهشون ک ملت ظاهرا از گرسنگی داشتن همدیگرو میخوردن........

از ماشین ک پیاده شدم دیدم برادر حمید آرپی چی هم اونجاس سریع بغلش کردم و بوس و ماچ و اینجور کارا......

غذا هارو پخش کردن بچه ها و کاروان ب دستور شخص شخیص خود فرمانده حرکت کردنن....

ماهم ب دلی آرام و قلبی مطمعن شروع کردیم ب غذا خوردن.......15 کیلومتر راه نیوفتاده بودیم ک برادر چفیه قشنگ ( نوید)

گف ک موبایلم نیس یاالله دا یاالله دوباره برگشتیم موبایلشو برداشت دهتر( دکتر)....

و اما بگم از طلائیه.....................................

مثل همیشه دم دمای نماز مغرب بود ک رسیدیم......

من وضو گرفتم و پا برهنه راهی مناطق شدم.....

بچه های کاروان ک دسته عزاداری راه انداخته بودن ولی من قاطی نشدم همیشه عادت دارم ی گوشه تنها بشینم و ب گناهام فک کنم و با شهیدا درد و دل کنم.... با حاج ابراهیم با آمهدی با آ حمید  و خیلی از شهدا ک شاید نشناسمشون ولی بهم آرامش میدادن......حاج کاظم هم ک مثل همیشه از طلا ناب طلائیه صحبت میکرد و بچه ها هم حال معنوی بهشون دس داده بود.......مخصوصا برادر سایلنت.....

حالم زیاد خوش نبود نماز رو خوندم و زود ما حرکت کردیم..... باز آدرس دادنم گل کرد گفتم بریم ک من میشنایم ( نمیدونم شما هم اینجوری شدی ی ن تا میگی کاری رو بلدم همه جمع میشن ک اون کار نشه باااا نمیدونم چراا....) ب جای رسیدیم ک ما بودیم و ی ماشین پشتیبانی دیگه.... یهو دیدیم پلیس جلومون رو گرفت اونم مرزبانی فهمیدیم یکم دیگه میریفتیم از مرز خارج شده بودیم!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

بچه ک از ماشین عقبی پیاده شدن شروع کردن ب گفتن غلط کردیم نزنید... آخه پلیس ایییست داد اونم با اسلحه....راننده ماشین عقبی پیاده شده بود و دست و پاش میلرزید ، کلی سر ب سر پلیس گذاشتم اونم ترک از آب در اومد....گربه ننه و روباه مکار هم تو این هاگیر واگیر داشتن ادا در میاوردن....

 یکم بهشون رسیدیم و نوشابه دادیم تا مارو ب سمت جاده اصلی راهنمایی کردن....

راننده ک رسما ورمیشدی شلوارا......... کلی خندیدیم بهش بنده خدا ........

اومدیم اردوگاه شهید باکری و مکان رو تحویل گرفتیم..... شام رو دادیم ب ملت و یکم دوره هم با بچه ها صفا کردیم و خوابیدیم.......